Kanchanaburi en ayutthaya

Terwijl ik dit schrijf zit ik in de nachttrein van ayutthaya naar chiang mai. De rit duurt ongeveer 10 uur maar hopelijk lig ik het meeste van die tijd te slapen.

In mijn vorige blog heb ik al een beetje verteld over kanchanaburi. Na de eerste nacht echt goed geslapen te hebben, moest ik verhuizen van hostel. Wat ik overigens niet erg vond omdat ik me erg alleen voelde in het hostel waar ik in geslapen had. Aangekomen in het hostel ontmoette ik meteen 4 Engelse mensen (rosie, Hannah, Richard en giff). Het hostel waar ik sliep was echt prachtig en lag aan de river kwai.
Hannah woont al 2 jaar in bangkok en had een eigen auto. 'S middags mocht ik met hen meerijden naar erawan national park om naar de erawan water falls te gaan. De watervallen waren niet op hun mooist omdat het het droge seizoen is. Maar ze waren nog steeds prachtig! Wanneer je in het water zwom kwamen er allemaal kleine visjes die aan je voeten knabbelen. Wat erg raar was er erg kietelde. Na de watervallen zijn we nog ergens iets gaan eten.

De volgende dag ben ik met rosie, Hannah, richard en giff en nog een Amerikaanse vrouw (katie) met de trein naar hellfire pass gegaan. Dit was erg indrukwekkend. In de tweede wereldoorlog werden veel Thaise, maar ook Europeanen waaronder ook veel Nederlanders als slaven gebruikt om een treinrails aan te leggen voor de Japanners. De trein rails bestaat nog steeds en de trein waar wij in zaten reed over de rails. Je hoorde verhalen van mannen die de verschrikkelijke tijd hebben overleefd (Via koptelefoon) en je kon een stuk van de rails dat niet meer in gebruik was lopen. In 20 maanden is er (als ik het me goed herinner) 800 km aan rails gelegd. Erg indrukwekkend allemaal, zeker als je je bedenkt dat al die mannen in deze hitte, met erg weinig eten en afranselingen en ziekte kei hard moesten werken.

De trein waar we inzaten reed ook over the bridge over the river kwai. (Bekend van de film the bridge over the river kwai.)

De Engelse mensen waren zo aardig voor me. We hebben 's avonds samen met Katie en een Duitse en een Franse jongen gegeten. De volgende dag mocht ik heel lief met hen in hun auto meerijden naar ayutthaya.

Aangekomen in ayutthaya (de vorige hoofdstad van Thailand) heb ik afscheid genomen van de Engelse en ben ik naar mijn hostel gegaan. Hier ontmoette ik al snel Sarah. (Een Engelse vrouw) die ik nog herkende van het hostel in kanchanaburi. Heel toevallig hadden we hetzelfde hostel geboekt. Met haar heb ik die middag een boottour gedaan en een aantal oude tempels gezien. (Ayutthaya is een mooie ruïne stad).

Wat ook erg leuk is, is dat het nu sungkran is in thailand. Dit is het Thaise nieuwjaar en ze vieren hier de komst van het regen seizoen. Het feest duurt in totaal zo'n 3 tot 5 dagen en je kan in deze dagen nauwelijks veilig over straat lopen. Ze vieren het namelijk door middel van watergevechten. In mijn tweede dag in ayutthaya ben ik samen met een Nederlands meisje (winke) en een amerikaans meisje (kayleigh) naar een paar locals gegaan en hebben we even flink meegedaan met de watergevechten.

Ik zit alweer meer dan een week in Thailand en heb nu al zoveel gezien en gedaan! En ook al zoveel leuke en lieve mensen ontmoet. Het is zo raar om na drie dagen samen reizen zomaar afscheid te nemen van zulke lieve mensen.